بهار جان سلام . اصلا نترس عزیزم . من تقریبا تو سن تو بودم که همین دغدغه ها رو داشتم و دقیقا تو سن و سال تو مبتلا شدم. عزیزم هیچ وقت اجازه نده بیماری جلوی فعالیت ها و موفقیت هات رو بگیره . همواره تو اجتماع و با مردم باش . خیلی رو راست به کسی که دوسش داری بیماریت رو بگو اون اگر واقعا تو رو دوست داشته باشه و خود تو براش مهم باشی می پذیره . من تو سن تو با همسرم برای ازدواج آشنا شدم . بعد بهش گفتم درباره لوپوس بهت هیچی نمیگم با هم میریم دکتر و تو کل واقعیت رو از اون بپرس و خیلی راحت و ریلکس با مسئله برخورد کردم . بهش گفتم بیماری من طوری نیست که زندگیم از حالت عادی خارج بشه ولی مثل یه فشار خونی شاید لازم باشه تا آخر عمر دارو مصرف کنم. همسرمم اون موقع خیلی راحت پذیرفت . پس اصلا نگران نباش عزیزم . منم ده سالگی مبتلا شدم . بیست و دو سالگی ازدواج کردم الانم بیست و نه سالمه زندگی خیلی خوبی هم دارم شکر خدا . فقط به خدا امید داشته باش

سلام دوست گلم. نگران نباش ما هم خیلی وقت هست باهاش میجنگیم ولی مطمئن باش بالاسری هوامونو داره، آخه مگه خودش نگفته"بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را". ولی تو زندگی روراست باش نذار اعتمادبنفست کم شه. ما تو زندگی به همدم نیاز داریم نه مشکل تازه. پس مقاوم باش. هیچ کارش بی حکمت نیست مگه نه قشنگترین و بی همتاترین و بی نظرترین خالق عالم، میشنوی دردودلامونو پس مطمئنم معجزه تو نشون میدی ولی ما که کاسه صبرم این روزا شده پیاله پس هوامونو داشته باش. دوست من تحصیلو فراموش نکن تا انشا... یه روزی یکی از خودمون شاخ پروانه رو بشکنیم که لایق بهارهایی چون ما نیست. موفق باشی آنتی لوپوس آینده